Friday, November 28, 2014
၁။ ဂရမ္မာကို အလြန္အက်ဴးေလ့လာစရာမလို
အဂၤလိပ္စာကို ဒုတိယဘာသာစကား (Second Language) အေနနဲ႔ ေလ့လာေနၾကသူေတြအတြက္ ဒီလိုေျပာလိုက္ တာဟာ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ထင္ေကာင္း ထင္ပါလိမ့္မယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာ သင္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္တစ္ခ်က္လို႔လည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စာေမးပြဲေအာင္ခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ Grammar ဆိုတာကို ေလ့လာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္လို ကၽြမ္းက်င္စြာ ေျပာတတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဂရမ္မာကို အေလးအနက္ထားၿပီး ေလ့လာလိုက္စားတာထက္၊ စကားေျပာတတ္ေအာင္ လိုက္ၿပီးေလ့က်င့္တာဟာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဂရမ္မာကို သြားၿပီးေလ့လာလိုက္ရင္ ေလ့လာေနတဲ့အရွိန္က တန္႔သြားၿပီး စိတ္ထဲမွာ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာႏိုင္ငံေတြကလူေတြေတာင္ ဂရမ္မာနည္းက်က် ေျပာခ်င္မွေျပာၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဂရမ္မာအတိုင္း ေျပာရမယ့္စကားကို တည္ေဆာက္ေနရတာကိုက အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ၾကာသြားႏိုင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့ႏိုင္ငံက လူေတြေတာင္ ဂရမ္မာဆိုင္ရာ ဥပေဒသေတြကို ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲသိၾကတယ္။ အဂၤလိပ္စကားကို ေကာင္းစြာေျပာႏိုင္တဲ့ သူေတြဟာလည္း ဂရမ္မာနည္းထက္၊ ေျပာနည္းဆိုနည္းေတြကို ပိုၿပီးပိုင္ႏိုင္ၾကတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ ဒီေဝဖန္စကားကို ေျပာတဲ့သူကေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေျပာႏိုင္ငံသား၊ အဂၤလိပ္စာအဓိကဘာသာနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားမႈ အေတြ႕ အႀကဳံ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္က ေက်ာင္းသားေတြေလာက္ေတာင္ သူ ဂရမ္မာကို မသိဘူးလို႔ ဝန္ခံထားပါတယ္။
၂။ အသုံးမ်ားတဲ့ စကားစုေတြကို ေလ့လာပါ
Phrase ေတြကိုေျပာတာပါ။ အဂၤလိပ္စာကို ေလ့လာသူေတြက စကားစု (phrase) ေတြထက္ Vocabulary လို႔ေခၚတဲ့ ေဝါဟာရအဓိပၸာယ္ေတြကို လိုက္မွတ္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ေတြအမ်ားႀကီး သိထားေပမယ့္ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းကို ျဖစ္ ေျမာက္ေအာင္ မစီစဥ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ phrase ေတြရဲ႕ သုံးပုံသုံးနည္းကိုလည္း ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ဘာသာစကားေလ့လာၿပီဆိုရင္ စာလုံးေတြနဲ႔ အဓိပၸာယ္ေတြကိုသာမက တြဲလုံးေတြ၊ တြဲသုံး ေတြကိုပါေလ့လာသင့္ပါတယ္။
ဘာသာစကား ေလ့လာသူတစ္ေယာက္ဟာ အဂၤလိပ္ေဝါဟာရေပါင္း ၁၀၀၀ ေလာက္ပဲသိတယ္ဆိုတာေလာက္နဲ႔ အဂၤလိပ္ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္း မွန္ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ Phrase တစ္ခုေလာက္သိထားရင္ စာေၾကာင္းေပါင္း မ်ားစြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါတယ္။ Phrase ၁၀၀ ေလာက္သိရင္ ကိုယ္တိုင္ေျပာဆိုႏိုင္ဖို႔ မွန္ကန္တဲ့ ဝါက်ေတြကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ေၾကာင္း အံ့အားသင့္စရာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ ေလ့လာေနသူေတြဟာ ေဝါဟာရ အဓိပၸာယ္ ၁၀၀၀ ထက္၊ phrase ၁၀၀၀ ေလာက္ရေအာင္ေလ့လာလိုက္တာက ပိုၿပီးေတာ့ ထိေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ four ဆိုတဲ့ စကားလုံးထက္ "at half past four" ဆိုတာေလးကို သိထားတာက ပိုၿပီးေတာ့ ထိေရာက္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္စကားမွာ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းကို phrase တစ္ခုတည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္သြားတာလည္းရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဘိဓာန္ႀကီးဖြင့္ၿပီး စာလုံးေတြ၊ အဓိပၸာယ္ေတြကို လိုက္က်က္မွတ္ေနမယ့္အစား အသုံးတည့္မယ့္ phrase ေတြကို မွတ္သား ထားျခင္းျဖင့္ စကားေျပာရာမွာလည္း ပိုၿပီးေတာ့ လြယ္ကူေစႏိုင္ပါတယ္။
၃။ ဘာသာမျပန္ပါႏွင့္
အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားကို ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ ဘာသာျပန္ၿပီး နားလည္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ ေျပာဆိုတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါနဲ႔။ စကားလုံး အထားအသို ေနရာအလႊဲအေျပာင္းေတြ အမ်ားႀကီးကြာျခားႏိုင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေျပာခ်င္သူက ျမန္မာလိုေတြးၿပီး ေျပာေနရင္ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဂၤလိပ္လိုေျပာခ်င္ရင္ အဂၤလိပ္လိုေတြး ႏိုင္မွ အလိုအေလ်ာက္ ပါးစပ္ကလည္း အဆင္ေျပစြာ ထြက္သြားႏိုင္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပႆနာတစ္ခုက အဂၤလိပ္လို ေျပာရမွာ ကို ျမန္မာလိုေတြးလိုက္ရင္ ဂရမ္မာေတြကလည္း ကေမာက္ကမျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္လို ေျပာခ်င္ရင္ အဂၤလိပ္လိုပဲေတြးဖို႔ ထပ္ၿပီး သတိေပးခ်င္တယ္။
၄။ ဖတ္႐ုံသက္သက္၊ နားေထာင္႐ုံသက္သက္ မလုံေလာက္ပါ
အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္ခ်င္ရင္ မ်ားမ်ားဖတ္၊ မ်ားမ်ားနားေထာင္လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ မလုံေလာက္ပါဘူး။ ကိုယ္ၾကား လိုက္တာကို ျပန္ၿပီးတုံ႔ျပန္ႏိုင္ေအာင္ လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Reading, Listening အျပင္ Speaking ကလည္း အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ အၿမဲမွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။ ကေလးေတြ စာမဖတ္တတ္မီ၊ စာမေရးတတ္မီ ကတည္းက စကားေျပာ အလၽွင္တတ္တယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကေလးေတြက အၾကားနဲ႔အေျပာကို ေလ့က်င့္ၿပီး အတတ္ျမန္ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သင္ယူမႈကို ဒီလို ျပန္ေျပာင္းသင့္ပါတယ္။ Listening > Speaking > Reading > Writing ဆိုတဲ့ နားေထာင္၊ ေျပာ၊ ဖတ္၊ ေရးဆိုၿပီး အဆင့္ဆင့္ျပန္ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
ဒီလိုေလ့လာရင္ ပထမဆုံးႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ ျပႆနာက ေက်ာင္းေတြမွာ အသားက်ေနတဲ့စနစ္ကို ရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာက အေရး (Writing) ကို ဦးစြာသင္ေနၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ နားေထာင္ (Listening) ခိုင္းၿပီး၊ ေနာက္မွ အေျပာ (Speaking) လုပ္ခိုင္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ ေလ့လာၿပီဆိုရင္ အရင္ဆုံး နားလည္ ေအာင္လုပ္ၿပီး လိုက္ေျပာၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
ဒုတိယရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာလည္းရွိပါေသးတယ္။ လူေတြက အဂၤလိပ္စာကို ဖတ္ႏိုင္တယ္။ ေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့လည္း နားလည္ၾကတယ္။ ဒါက အေလ့အက်င့္ရွိရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို ေျပာဖို႔ဆိုရင္ ေနာက္တြန္႔သြားတတ္ပါတယ္။ အေျပာမွာ သိပ္ၿပီးေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ေျပာႏိုင္ေအာင္ဆိုရင္ လက္ေတြ႕ အေလ့အက်င့္ေတြ အမ်ားႀကီးလိုပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုတစ္ခုခုေျပာသံၾကားလိုက္ရရင္ ကိုယ္က ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္လိုက္ရမယ္ဆိုတာ မ်ားမ်ားသိမွ သြက္လက္စြာ ျပန္ေျပာႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကက္ဆက္နဲ႔ျဖစ္ေစ အသံထုတ္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုခုနဲ႔ျဖစ္ေစ ေလ့က်င့္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ရွက္ရင္ တစ္ေယာက္တည္း ေလ့က်င့္ၾကည့္ပါ။ က်ယ္က်ယ္ေျပာႏိုင္တာ ဦးေႏွာက္ကို အခက္အခဲမရွိ အလုပ္ေပးႏိုင္တာေၾကာင့္ ထိေရာက္တတ္ပါတယ္။ သူတစ္ခြန္းေအာ္၊ ကိုယ္တစ္ခြန္းျပန္ေအာ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးကို ဖန္တီးၾကည့္ပါ။
၅။ ျမဳပ္ေနတာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေပးပါ
အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္တာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ ဂုဏ္ရွိ ဂုဏ္မဲ့တာေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ပုဂံေရာက္ရင္ အဂၤလိပ္လို မႊတ္ေနေအာင္ ေျပာတတ္တဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးႀကဳံေတြ႕ရမွာပါ။ အဲဒီကေလးေတြထဲကအခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေက်ာင္းေတာင္ေကာင္းေကာင္း တက္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔တတ္ထားတာကလည္း ေက်ာင္းကသင္ေပးလိုက္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြေနာက္က တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ေျပာရင္း တတ္သြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
လူတိုင္း ဘယ္ဘာသာစကားကိုမဆို ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ပါတယ္။ လူတိုင္း ဘာသာစကားတစ္ခုခုေတာ့ အနည္းဆုံး တတ္ကၽြမ္း ၾကပါတယ္။ လူက ဉာဏ္လည္းေကာင္းတယ္၊ အေျခအေနလည္းေပးတယ္ဆိုရင္ ဘာသစကားတစ္ခုမကလည္း ေျပာဆိုႏိုင္စြမ္း ရွိပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနထိုင္သူေတြအတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္က ျမန္မာစကားပဲေျပာေနတာေၾကာင့္ ျမန္မာလိုပဲနားေရဝၿပီး ျမန္မာစကားပဲ ေျပာႏိုင္ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္စာသက္သက္သာ သင္တဲ့ေက်ာင္းေတြမွာ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလိုေျပာရင္ ဒဏ္႐ိုက္မယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းထဲကိုေရာက္ကတည္းက အဂၤလိပ္လိုသင္၊ အဂၤလိပ္လိုပဲေျပာရတာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားကို အျမန္ဆုံး ေျပာႏိုင္ၾကပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားက ေျပာဆိုတဲ့ ဘာသာစကားအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ေျပာတတ္ခ်င္ရင္ မ်ားမ်ားေျပာႏိုင္တဲ့ဝန္းက်င္မွာ က်င္လည္သင့္ပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားကိုသြားၿပီးေတာ့ ပညာသင္တာမွန္ေပမယ့္ အဂၤလိပ္လို ေကာင္းေကာင္း မေျပာတတ္ တာေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီလူေတြကေတာ့ အျပင္လည္းသိပ္မထြက္၊ အေပါင္းအသင္းကလည္းနည္း၊ ေပါင္းသင္း ေတာ့လည္း ျမန္မာေတြနဲ႔ေပါင္း၊ ျမန္မာေတြနဲ႔ ျမန္မာလိုပဲေျပာေနၾကတာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္လို မကၽြမ္းက်င္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္ခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္တာေတာင္ အဂၤလိပ္စကားမ်ားမ်ားေျပာတဲ့ ဝန္းက်င္မွာေန၊ အျပင္မ်ား မ်ားထြက္၊ သူတို႔လိုလိုက္ေျပာ၊ သူတို႔နဲ႔ေရာေႏွာႏိုင္မွ အျမန္ဆုံးတတ္ကၽြမ္းပါလိမ့္မယ္။ မ်ားမ်ားၾကားရရင္ နား လည္လာပါ လိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ အလိုအေလ်ာက္ သုံးတတ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
၆။ ေလ့လာမႈမွန္ကန္ပါေစ
အဂၤလိပ္စကားမွာ "Practics makes perfect" ဆိုတဲ့ စကားရွိပါတယ္။ မ်ားမ်ားေလ့က်င့္ရင္ တတ္သြားမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ အမွန္ေတာ့ အဲဒီစကားအတိုင္း မ်ားမ်ားေလ့က်င့္ေပမယ့္ ခရီးမေရာက္တာေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ မွားတာႀကီးကို မွန္တယ္ထင္ၿပီး ေလ့က်င့္ေနလို႔ အက်ိဳးမရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလ့လာတာလည္းမွန္၊ ေလ့က်င့္တဲ့စနစ္လည္းမွန္၊ နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ဖို႔လိုပါတယ္။
ဥပမာ အခ်ိဳ႕ေတြက သတင္းေတြနားေထာင္ၿပီးေလ့က်င့္ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္သတင္းေတြမွာ သုံးႏႈန္းတဲ့ စကားလုံးေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားေတြ၊ ျမင့္မားတဲ့ အသုံးေတြနဲ႔ ေျပာတတ္တာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္လူေနမႈဘဝေတြထဲက အသုံးေတြနဲ႔ သိပ္မတူဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ သတင္းဖတ္ေနတာေတြကို နားလည္ေကာင္း နားလည္ပါလိမ့္မယ္။ အဂၤလိပ္ စကားေျပာ စတင္ေလ့က်င့္သူေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ ပထမဦးဆုံး သတင္းေတြသြားနားေထာင္လိုက္ရင္ စိတ္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းအဆင့္ျမႇင့္ၿပီး ေလ့လာခ်င္မွ နားေထာင္ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့ႏိုင္ငံက မဟုတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူတူ ေျပာဆိုေလ့က်င့္ရတာလည္း အေကာင္းရွိသလို၊ အဆိုးလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ေမြးကတည္းက အဂၤလိပ္လိုမေျပာခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံကလူေတြရဲ႕ စကားမွာ အမွားေလးေတြ မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေတြကိုလည္း သတိျပဳမိဖို႔လိုပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက အဂၤလိပ္လို စကားကိုေျပာတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ အဂၤလိပ္လို ဝါက် (sentence) ကို ေျပာတတ္ေအာင္ မေလ့က်င့္ၾကဖို႔ မွာခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာက အဂၤလိပ္လိုေကာင္းေကာင္း ေျပာတတ္ခ်င္ရင္ နည္းလမ္းမွန္ပါေစ။ လူေ႐ြးမွန္ပါေစ။ မ်ားမ်ားေတြး၊ မ်ားမ်ားေျပာႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေပးပါ။ အေကာင္းဆုံး လမ္းၫႊန္ထားခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ဘယ္ဘာသာစကားမဆို ေကာင္း ေကာင္းေျပာတတ္ခ်င္ရင္ အဲဒီဘာသာစကားေျပာတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ သြားၿပီးေလ့က်င့္တာ အေကာင္းဆုံးလို႔ဆိုပါတယ္။
Ref : TalkEnglish.com
