Thursday, April 3, 2014
တကၠစီ ငွားစီးရင္းနဲ႕ တကၠစီသမားဟာ အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနတယ္။ ကားေမာင္းတဲ့အခါမွာလဲ အလြန္ဂရုတစိုက္နဲ႕ေမာင္းတယ္။ ဒါနဲ႕သူက ခင္ဗ်ားဘာလို႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာေပ်ာ္ရြင္တာလဲလို႕ေမးလိုက္တယ္။
တကၠစီသမားကေတာ့ အဓိကက ကိုယ္နဲ႕တိုက္ဆိုင္တဲ့ ၀ါသနာနဲ႕ကိုက္ညီတဲ့အလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္နိုင္မႈပါပဲ။
” လူတိုင္းဟာျဖစ္ခ်င္တာေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးရွိတာပဲ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္သင့္တာကိုပဲလုပ္သင့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်ငတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မျဖစ္ခဲ့ရဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကားေမာင္းကၽြမ္းက်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကားေမာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အင္ဂ်င္နီယာအခုမွျဖစ္ခြင့္ရလဲ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ”
အဲဒါနဲ႕အက်ိဳးေဆာင္ကလဲ ” ဒါဆိုခင္ဗ်ား ျဖစ္သင့္တဲ့အလုပ္ေတြပဲ လုပ္ေနရေတာ့ လုပ္ငန္းမွာေကာ္ေပ်ာ္ရြင္ရဲ႕လား ”
တကၠစီသမားကေတာ့ ” တကယ္ေတာ့ လုပ္ငန္းမွာေပ်ာ္တယ္ မေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္၀ါသနာနဲ႕ သိပ္မဆိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုကို ကိုယ့္ေဖာက္သည္စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္နိုင္ၿပီဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္လို႕ထင္တာပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ဆို ကားေမာင္းတယ္။ ကားစိးတဲ့ခရီးသည္ေတြ စိတ္တိုင္းက်ေအာင္ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ သည္းခံၿပီးေတာ့ အတတ္နိုင္ဆံုးေမာင္းေပးတယ္။ အားလံုးက စိတ္ေက်နပ္ၾကတယ္။ဒါကိုကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္စဥ္းစားတယ္။ ငါ့ကို စိတ္ေက်နပ္တဲ့လူမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္အားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကားေမာင္းလာတာ ၆ ႏွစ္နီးပါးရွိလာၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ကၽြန္ေတာ့္ ကားစီးရတာ ေက်နပ္လို႕ ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာင္ မွာၾကတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္ ”
စကားေျပာေနရင္းနဲ႕သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။
သူလဲ သူေဌးမိသားစုနဲ႕စကားေျပာတယ္။ ေျပာရတာ လက္ေပါက္ကပ္ေပမယ့္ သူလဲအတတ္နိုင္ဆံုး သူ႕ေဖာက္သည္ေတြ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွင္းျပတယ္။ နာရီမ်ားစြာၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ေက်နပ္သြားၾကတယ္။ ၿပိးေတာ့ သူ႕အလုပ္အတြက္ ေဒၚလာတစ္သန္းတန္တန္တဲ့ အိမ္တစ္လံုးအေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္သြားၾကတယ္။
သူကားေပၚမွာ ကားစီးရင္း ၁၂ ေဒၚလာသာကုန္က်ခဲ့တဲ့ ကားသမားရဲ႕သင္ခန္းစာကို အလြန္ေက်းဇူးတင္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကားငွားစိးတိုင္း ထိုကားသမားကို ေတြ႕မလားလို႕ လိုက္ရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါးသိန္းေက်ာ္တဲ့ နယူးေယာခ့္ တကၠစီေတြထဲမွာ တစ္ေန႕ေတာ့ ထိုေက်းဇူးရွင္ကို ေတြ႕ေကာင္းေတြ႕နိုင္ပါရဲ႕
